Laatst zag ik een buurvrouw gaan
met achterop haar kleine Daan,
een vrouw, een kind, een fiets
- en tja, het deed me iets.
Een vrouw, hoog op een fiets
met achterop haar kleine Daan,
die zwaaide en spontaan
iets vrolijks kraaide of zoiets.
Zo vrij en fier achter het stuur
fietste zij met haar Daan;
een eeuwig op vakantie gaan,
een zomer vol azuur.
Een wereld die zich nu liet zien
achter de sluier van 't bestaan,
buurvrouw met haar kleine Daan
- in 't paradijs misschien.
Nooit zal ik het vergeten
hoe 'k ze samen zo zag gaan,
Daan achterop en zij vooraan
of hoe zoiets mag heten
wanneer een vrouw, een fiets
en ook nog kleine Daan
me attendeert op iets
dat nooit voorbij zal gaan.
Reacties
Een reactie posten