Cygnus

Een witte zwaan zwemt in het rond

en in de spiegel van het water

zie ik zijn hals opnieuw gekromd,

en verderop, en even later,

zijn evenbeeld dat naderkomt

met zacht, wat droef gesnater.

In mijmering hier staande

vraag ik me af of zwanen,

zo statig over 't water gaande,

zich hoger dan de mensen wanen,

zo smetteloos gekleed - zo wit

als er geen mens een ziel bezit.

Of soms hun ranke halzen zwaaien

naar iemand aan de waterkant

- en vragen of het mag verwaaien,

het denken uit het mensenland,

opdat ik eens, opeens kan zien

dat zomaar in de rondte varen

als een zwaan dat doet misschien

iets dieps in mij weet te bewaren,

een glimp van de verwondering

zelf zwaan te zijn, zo'n wonder ding.