in het donkerst van de nacht,
dat een belastingaanslag wacht,
hoger dan de hoogste bomen.
Of dat 'k verlam van schrik
terwijl een cobra naar me kijkt
of in mijn eigen adem stik,
of iets wat daarop lijkt.
In 't circus bij de leeuwenkooi
zie ik het deurtje openstaan...
blootgewoeld, aan angst ten prooi,
met de trapeze meegegaan...
dan is het heus wel even wennen
zonder een vangnet te bekennen,
met aan de overkant
niet eens een uitgestoken hand...
Eén ding moet me van het hart,
ondanks de kobolden en de gnomen
die uit het behang te voorschijn komen,
dat bij het gloren van de dageraad
de opluchting alles te boven gaat
met een wereld die naar me lacht
om een geluk dat groter is
dan in mijn dromen ooit gedacht.
Reacties
Een reactie posten