In een museum, achterin een zaal,
kwam ik iemand tegen, in een lijst.
De ontmoeting was uiterst joviaal,
iets dat vaak op vriendschap wijst.
Jaren geleden had ik al bespeurd
hoe deze schilder iets vertelt
over een geheim dat zacht gekleurd
door zijn portretten wordt gemeld.
Stil en ootmoedig kijken ze me aan.
Het lijkt of ze zich hebben neergelegd
bij alles wat er komen gaat, onthecht
en toch verwonderd over het bestaan.
Bewust zo lijkt het van het feit,
ondanks de verganklijkheid van 't leven,
dat in een mens iets uitstijgt boven tijd
hoog boven zijn verstand verheven.
De lange, slanke halzen dragen hun gelaat
met diepe ogen, vaag gehouden en omrand,
alsof ze zeggen dat de mens bestaat
dankzij een onbekende meesterhand.
Reacties
Een reactie posten