Er was laatst een bericht
over een indianenstam
in 't oerwoud warm en klam.
't Was pas ontdekt en uitgelekt
en nooit hadden ze gezien
de 'schoonheid' van een blank gezicht
en de wereld die daarachter ligt.
Zij eten als een chimpansee
de vruchten van de bomen;
smaragd kleurt 't onderkomen,
hun tuin in bloei, een orchidee.
Tot aan de zoom van 't regenwoud
loopt heel hun ganse koninkrijk.
Geen geld of goud, van jong tot oud
voelt elke indiaan zich rijk.
Sinds heugenis zo dicht bijeen,
het stenen tijdperk niet voorbij,
houdt iedereen van iedereen
met alle goden steeds nabij.
Van onze wereld, geen idee:
geen Londen, Lima of Parijs,
geen flauw benul van het bestaan
van continent of oceaan.
Nooit iets bevroed van 't Witte Huis,
van ambassades overzee.
Hun aarde, kleiner dan een muis,
is groot genoeg voor 't paradijs.
Reacties
Een reactie posten