Hymne

Teruggekomen is het lied

dat diep in mij verborgen lag,
dat eens in mij het daglicht zag,
maar toch me later weer verliet.

Het moet iets simpel zijn geweest,
een zacht onhoorbaar wiegelied,
nog vrij van blijdschap of verdriet,
voor heel de wereld niet bevreesd.

Gelijk met mij geboren
liet het zich in de morgenstond
als een kleinood dat ik telkens vond
de lange dag nog horen.

Een ode leek het wel te zijn,
een hartekreet uit het heelal,
een loflied dat steeds klinken zal,
een hymne aan mezelf zo klein.

Maar later, als vaker in het leven,
ging dit concert in mij teloor,
of ik mijn eigen stem verloor
met alles om het even.

Maar onverwacht teruggekeerd,
als een geschenk langs stille wegen,
kom ik het eindelijk weer tegen,
een hymne als vanzelf geleerd.