Fiets

Nog zie 'k je gaan, weg op de fiets,

verdwijnen in de regenlucht,
van achter nog, en daarna niets,
en ik, een diepe zucht.

Hoe ontoereikend is 't bestaan,
en leeg de leegte die er blijft
bij ieder uit elkander gaan,
en niets, nog niet, de pijn verdrijft.

Waar anders kan ik je ontmoeten
dan op 't papier waar niemand is.
Alleen een pen om mee te groeten,
met inkt te kort voor het gemis.