Vroeg nog, maar soms ook laat,
als de zon op is of niet ten onder,
als de zon op is of niet ten onder,
schijnt zij zó laag onder wolken door
dat ik me verwonder in 't bijzonder.
Het licht valt schuin en teder neer
langs weiden, bomen en op daken,
hult heel de wereld in een sfeer
die mij weer tot tot schrijver maken.
Een blad vol onheilspellend zwart
en somber als een triest gedicht
verheft nochtans mijn lege hart
te zien hoe het wordt uitgelicht
met huizen die er blinkend staan
als spiegels van een lage zon
en even raken ze het aan:
een leven dat niet beter kon.
Dit wonder zo mooi omschreven.
BeantwoordenVerwijderenToch steeds mooi om zien, niet Hilly.... Maar een ramp als je met de wagen bent.
BeantwoordenVerwijderen