Er gaat in mij een ander schuil.
Onzichtbaar loopt hij in de pas,
verscholen in een regenjas
een leven lang al mee.
Geen mens die 't in de gaten heeft
dat diep in mij een zwerver leeft,
terwijl ik best zou kunnen lijken
op een paria uit vreemde koninkrijken.
Maar ben ik bij een dorp beland
waar stilte onder bomen zweeft
tot aan het einde van een laan
en de klok van het namiddaguur
een gat slaat in de eeuwigheid
en heel de wereld als bevrijd
een mens versteld doen staan,
dan kom ik mezelf weer tegen:
de zwerver op des heren wegen,
die dwaalt als door gevonden land
en nimmer nog werd aangedaan
door alles wat een vangnet heeft
om vrij van dorp tot dorp te gaan
en bij het eerste zuchtje wind
het onbekende te ontmoeten,
het los te laten na het groeten,
zoals een zwerver doet,
zoals een kind.
Reacties
Een reactie posten