Herinnering aan Marsman

Denkend aan Marsman zie ik brede rivieren

traag door oneindig laagland gaan,
rijen ondenkbaar ijle populieren
als hoge pluimen aan de einder staan.

Eens weer zijn bundel open te slaan,
en in oneindige ruimte verzonken
met boerderijen verspreid door 't land,
lees ik zijn rijkdom in woorden geschonken
met al 't gewone aan 't hoogste verwant.

Hoe bezong hij niet zijn land: de lucht
hangt er laag en de zon wordt er langzaam
in grijze veelvoudige dampen gesmoord
en in alle gewesten wordt de stem
van het water met zijn eeuwige rampen
gevreesd en gehoord.

Zijn poëtische werken als immer geëerd,
heb ik hem altijd met vreugde verstaan,
totdat een torpedo me wreed heeft geleerd
dat dichters op schepen in golven vergaan.

De bundel, als bij toeval gevonden
waarin "Herinnering aan Holland" staat,
stond ingenaaid en fraai gebonden
bij De Slegte in de Kalverstraat.