Oud vrouwtje

Ze is nog kleiner dan een muis,
stokoud, gekrompen en versleten,

wie ziet haar lopen buitenshuis

en weet hoe ze mag heten?

Geliefden bleven haar niet trouw.

's Ochtends en op oude schoenen

ging ze de stad in om te boenen.

Wat blijft er over van zo'n vrouw?

Verlaten woont zij één hoog boven,

maar als de schemering zich weeft,

klinkt er een lied dat iets wil loven

voor wat ze desondanks gekregen heeft.

Dan zit ik op het puntje van mijn stoel

en hoor haar hoge meisjesstem

die tot mij komt met een gevoel

dat verder reikt dan Bethlehem.

Met het schaamrood op de kaken,

in de overvloed van mijn bestaan,

wil ik niet weten hoe haar liederen mij raken

omdat geen vers van mij zo hoog kan gaan.