Heide

Rondgelopen op een lila sprei
in de stilte van het middaglicht

met wolken drijvend uit het zicht

tot ver voorbij de overzij.

Hier wil het landschap me vertellen

hoe lang de aarde al bestaat

en ik, bij het zien van twee libellen,

gelaten door de eeuwen waad.

Hoe zorgeloos hier lijkt het bestaan;

't is net een schilderij van Mauve

waar ingelijst de schaapjes gaan

- en ik, beneden bij de signatuur,

bevrijd hier sta van tijd en duur.

In dit theater van het open veld

kijk ik verbaasd hoe het bestaat

dat alles hier tevreden stelt

- en hoe aan mij, zo zoetjes aan,

een schaapherder verloren gaat,

die tussen 't wit van alle schapen

voor altijd het geluk wil rapen.