Er is iets in je dat me boeit
en dat me altijd doet belanden
op blanke, vergelegen stranden
zodra ik je voorbij zie gaan.
Alsof de Bougainville weer bloeit,
haar bloemen dan te geuren staan
en ik, door schoonheid aangeraakt,
me lichter voel dan licht
- en aan de horizon ik jouw gezicht
herken uit duizend dromen,
en als voorgoed, voortaan ontwaakt,
ben waar mijn hart voor anker ligt.
Zoals het Bougainville verging,
bij een tropisch eiland aangekomen,
die bewonderend over de reling hing
en van het schouwspel moest bekomen
toen hij de bloem naar hem vernoemd,
zo mooi als jij aan boord zag komen.
(Daarover later nog gelezen:
dat het hem aangreep, iets te veel,
en dat het stokte in zijn keel).
De ontdekkingsreiziger die een prachtige bloem ontdekte.
BeantwoordenVerwijderenMooi gedicht.
ja, hilly, voor ons is het makkelijk iets te ontdekken... even klikken..., die mannen hadden andere zorgen..., fijne coronaproofe dagen!
BeantwoordenVerwijderen