Lentedorp van vader

Een dag met het etherisch groen
dat rondom mij in alle bomen
zich afzet tegen 't hemelsblauw
zegt dat de lente moet gaan komen.

Nog zijn de blaadjes minuskuul,
bescheiden dansend in de wind,
maar reeds hoor ik zijn zachte stem
dat straks de lente weer begint.

Dan loop ik voordat ik het weet
onder het lover met zijn tover
en denk terug aan 't eerste groen
met heimwee al erover.

Zo gaat het me een leven lang
en vliegt de tijd aan mij voorbij,
voor afscheid nemen altijd bang
en prijzend wat er komt langszij.

Laatst nog gezien het schilderij
van vader, een beetje pointillist,
zijn tere stipjes in het blauw,
het groen waarvan hij alles wist,

dat zo sereen in al zijn bomen
nooit of te nimmer is vergaan,
als iets dat blijft om van te dromen
zolang ik voor het doek zal staan.