Dépri

De vogels zijn gedeprimeerd,

ze zingen minder luid dan gister

toen er geen wolkje aan de lucht

in hun bestaan was weergekeerd.

Niet één die vrolijk langs me scheert
en rakelings me wil begroeten.
De winter is nog niet voorbij
met 't blauw een grijze rijstebrij?
Het jaargetij gederailleerd?

Ook moet ik aan mezelve denken,
aan dagen dat iets minder licht
mijn ogen vindt en een gedicht
geen vreugde weet te schenken.

Vaak is het maar een kleinigheid,
wat lage wolken die er hangen
met alle vogels hun gezangen
ontdaan van zoveel aardigheid.

Het kan niet altijd lente zijn,
met altijd volop zonneschijn,
noch in het mijne,
noch in des vogels brein zo klein.

Dan zit ik schuilend op een tak,
verstild om tot mezelf te komen
en wacht tot in m'n lentedromen
een vogel opveert van het dak.