Aanzoek

Oh herfst, oh herfst,
er is geen houden aan,
de dagen worden korter,
de nachten lang voortaan.

Oh herfst, je komt eraan.

Mag ik soms met je lopen
en wil je met me gaan
voorbij beslagen ramen
als twee geliefden samen?

Het doet op dagen hopen
vol roestig bruin door 't bos,
er schuifelend te lopen,
van heel de wereld los.

En dan de eerste kou
en striemend liefst de regen,
oh herfst, je bent een zegen
dat ik zo van je hou,

dat ik weer thuis kan komen
en ook weer uit zal gaan,
zonder de mooiste aller dromen
over zonlicht in 't bestaan.