Boeddha

 

Soms zou ik graag een Boeddha zijn,
Gautama Siddharta in een gouden schrijn,
als God alleen, geen centje pijn,
verlost van alle schone schijn.

 

Mijn benen kruislings voor elkaar,
een glimlacht, vredig en zó goed
die heidenen iets zeggen moet.
Een aureool rondom mijn haar.

 

Mijn handen als een stille groet
voorbij verganklijkheid en smart
met heel de wereld in mijn hart,
waar iedereen een mens ontmoet.

 

Een dikkerd op zijn troon gezeten
en als een lotusbloem zo rein,
dat mag van mij pas heilig heten:
zo iemand zou ik willen zijn.

 

Dan ben ik met de wereld klaar
en toon met mijn verlicht gezicht
dat waarheid niet in woorden ligt
en zeker niet in dit gedicht. Vandaar.