Brief

Een café verscholen in het land,
waar ik heb gezeten met een brief
waarin een afscheid was geschreven
die rustte in mijn bleke hand.

Nog jong en niet gewend aan 't leven
waarin een mens kan zijn gestrand
als een galjoen in drijvend zand,
heb ik nog teruggeschreven,
maar nooit meer iets gehoord.

In gedachten, woord voor woord,
mijn antwoord vaak herlezen,
over liefde, hoe het komt en gaat,
en hoe 't in godesnaam bestaat
dat tijd de wonden heelt
met morgen op je ziel het eelt.

Later verdween 't uit het zicht,
maar als ik in de buurt verzeil
voel ik hoe iets uit mijn leven
er voor altijd is gebleven, terwijl
de brief er eens geschreven
diep in mij op tafel ligt.