Jules Verne en de dromer

Er stond een heimwee in zijn ogen,
het had iets van de atmosfeer
die je in boeken vindt, die van weleer
met goud op snee, een kaft van leer,
uit tijden, nu vervlogen.

Dan zag je aan zijn oogopslag
dat hij bij daglicht stond te dromen,
tussen zijn wimpers dingen zag
waar je gewoon niet op zou komen.

Geen trein of Jumbo die hij nam,
hooguit een bus hier om de hoek,
op zoek ging hij naar weer een boek,
Jules Verne die hij tegenkwam.

Vijf weken in een luchtballon,
20.000 mijlen onder zee,
in 80 dagen de wereld rond
en ook nog even naar de maan,
kom daar in 't daaglijks leven om...

En als ik hem voorbij zag gaan,
dacht ik, zo wil ik leven
- al bladerend in 't bestaan
een eindje weg te zweven.