Nieuw en oud

Vreemd de laatste dagen van het jaar,
alsof de tijd met adem ingehouden
een slak is die niet verder glijdt
en aarzelt onder eigen dak.

Want feestelijk als iedereen
hef ik het glas en proost wat af,
maar diep in mij ben ik degeen
die schielijk kijkt naar menig graf.

Is het de terugkeer van gedachten
aan de jaren die eens waren,
vervlogen tijden die toen lachten
en me door de ruit doen staren?

Is het omdat ik maar niet vergeet
wat op mijn weg is langsgekomen
dat 't verleden naar voren treedt
en van een nieuw geluk doet dromen?

Of is het beter niet te vragen
wat gister met vandaag wel deed,
het los te laten en 't niet te dragen
als roest dat diep in ijzer vreet?

- En dan opeens die wintermeeuw,
zo koninklijk voorbij mijn ruit,
waardoor ik voor het eerst weer zag
het nieuwe jaar, ten voeten uit.

Zij keek opzij met nog een schreeuw,
alsof ze vroeg - ben je er uit?

Alweer een jaar dat is vergaan
denk ik dan stiekem ondertussen,
maar niemand merkt het godzijdank
met feestneus op tijdens het kussen.

Vandaar hierbij mijn beste wensen
aan jong en oud en alle mensen
die niet denken aan de tijd,
lijk een slak die verder glijdt.