Koorddanser









Er rondgelopen bij de tent
waarop de naam Jhony staat;
je voelt je klein, alsof je bent
de clown die in het midden staat.

Gezeten op de eerste rij
met stuifzand bij de limonade,
trekken de paarden weer voorbij,
gekamd - en wit de cavalcade.

Maar na de pauze komt hij aan
en stelt zich buigend voor in 't zand,
mijn koorddanser, ik zie hem gaan
naar 't touw dat zich al spant.

Met een gemak, mij onbekend,
loopt hij in de wereld voort,
springt op, keert om en rent
weer terug op 't dunne koord

terwijl ik, alleen al door te kijken,
wel honderd keer gevallen ben,
omdat de wereld soms wil lijken
op een afgrond die ik ken.

Reacties

  1. Intrigerend zo'n koorddanser.
    Op een dun koord manoeuvreren en toch in evenwicht blijven.
    De wereld is soms ook zo'n dun koord, je moet je maar staande houden.

    Prachtig gedicht.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. het leven, één wiebelding, hilly..., een kunst erop te blijven! we proberen steeds hé!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten