Berberland

'k Herinner me het beekje wel,
weet heel veel van de vallei,
maar toch, het ruisen van het water
stroomt in mij voort, zoet als kandij,
een liedje voor vandaag en later
als een vriend dicht aan mijn zij.

Het heeft de toon van helder water
dat klinkt door de Ourika-vallei
en 't zingt met hoog geklater
een lied verborgen diep in mij.

Een melodie alsof voorhanden is
nog iets dat uit zichzelf wil zingen,
verheven boven mensendingen
als een tekort of een gemis.

Toch blijft de inhoud onbekend
met noten hoog boven het verstand.
Ook daar in 't heerlijk Berberland
is niemand die de woorden kent.

Misschien ga ik er nog 's zomers kijken
en zoek het beekje, de vallei als geen
en tuur of het nog steeds wil lijken
op wat ik hoorde, eens voorheen.