Korte golf

Een echte oude radio
tikte ik onlangs op de kop:
een houten kast, een beetje kaal,
een kattenoog, wat groen en vaal
met nog een lichtje op de schaal
- en heel de korte golf erop.

En hoor, hij doet het helemaal
als ik zo met de knoppen speel
en verre landen thuis hoor zingen
exotisch over mooie dingen
binnen de afgestemde kringen.
Soms wat gekraak, maar niet te veel.

Wat moet ik toch met mijn tv;
het lijkt zo echt, 't komt te dichtbij
dat commentaar uit de woestijn
met satellieten aan de lijn,
het zand is geel, met hitte en pijn,
maar toch, het maakt niet blij.

Geef mij toch maar die radio
met zacht gefluisterde berichten,
want is er dan iets aan de hand
in de woestijn van 't oorlogsland,
dan blijf ik veilig aan de kant
en fantaseer mijn vergezichten,

de sultanaten met hun harems,
en 't sprookje Duizend-en-een-nacht
is wat me wacht - dan sla ik gade
de schoonheid van Sheherazade,
haar sieraden zo groen als jade
door de radio me thuisgebracht.