Oude postkaart

Zo onverwacht in een dorp gestaan,
mijn fiets tegen een muur
en ik, onder het azuur
geleund tegen de wereld aan.

Met tussen twaalf en twee
de winkels dicht, de fermeture,
niemand te zien in 't middaguur,
alleen de stilte loopt nog mee.

Een dorp, als een oude postkaart,
waar tijd is als een eeuwigheid
en heel het leven niet verglijdt,
waar alles is en wordt bewaard.

Zoals het altijd leeft, die ene wens
terug naar huis te gaan,
zo diep verankerd in een mens
die bij een muur is blijven staan.

Toen er gekocht een carte postale
en aan mezelf naar huis gestuurd,
opdat ik niet vergeten zal
wat eenmaal was en altijd duurt.