Vlindertuin

Er zonder vleugels bij te staan,
onthand, zo midden in het vlinderland
- en dan te kijken hoe ze gaan
naar willekeurig elke kant.

Meer hink-stap-sprong dan vlucht
heeft hun bewegen alles weg
van overmoed en nooit beducht
voor blinde vleugelpech.

Als altijd thuis in 't tropisch groen
vinden ze vanzelf hun weg
langs wandelpaden in de lucht,
zo zichtbaar zonder overleg.

En met blauw of vermiljoen
passeert het leven vederlicht
- en komt hier even in het zicht
wat mensen zelden doen:

heel stil te zitten op een blad,
wat mee te trillen in de wind
en weer opnieuw te voelen wat
een ééndagsvlinder vindt

van 't leven als een dag,
zo vol met omgevlogen tijd,
maar luchtig als de eeuwigheid,
zoals 'k vandaag een vlinder zag.