Shelley

Ik weet nog dat ik in het klaslokaal
zijn naam op 't bord zag staan;
reeds toen met dichters aan de haal
deed me een bundel openslaan
waarin flonkerend als een diamant
zijn ode aan de leeuwerik stond gedrukt.
'To a skylark' - en als aan tijd ontrukt
zat ik door schoonheid overmand.

Hoe een mens, eenentwintig strofen lang,

als Gezelle iets de hemel in prijzen kan,

blijft voor mij betreffend deze Engelsman,

de schoonste hymne in 't allerhoogst gezang.

Onnavolgbaar en poëtisch laat hij horen,

voor ieder die iets in de schepping ziet,

dat het lied uit een vogel wordt geboren

en daarenboven een vogel uit het lied.

Al jarenlang, ik beken het graag,

kijk ik mijn ogen 's zomers uit

of hij soms komt, of hij al fluit

- en mij terugvoert naar de tijd

waarin Shelley's fraai gedicht

weer opstaat met het morgenlicht,

en 't liefste nog... vandaag.