Schoenendoos

In huis heb ik een schoenendoos,
ze staat sinds jaar en dag op zolder,
soms sluip 'k erheen en kijk erin
en graaf terug naar het begin
en kom mijn hele leven tegen.

Op blaadjes, haastig afgescheurd,
passeer ik afgelegde wegen
en stop bij wat er is gebeurd
soms met weemoed of een lach.

De mensen uit een voorbije dag.
Over een poes, toen overleden.
De woorden van een evergreen,
onthouden tot op heden.
Een toegeworpen meisjeslach
vanuit de Hof van Eden.

Een postkaart echt aan mij gericht
en op de achterkant staat fijn
een postzegel nog met Boudewijn.
Een versje over 'k weet niet waar.
Wat snuisterijen bij elkaar.

Een schatkist vol herinnering,
gevuld tot aan de bovenrand.
Een foto nog uit oude krant,
een schip dat eens verging.

Ook nog begraven in 't karton,
wanneer ik in de diepte vis,
een gezicht da'k altijd mis
en dat ik niet verliezen kon.