Voorschrift nodig

De wachtkamer lag er sober bij
met stoelen mager in het rond,
een plant die er te kwijnen stond,
links in de hoek ikzelf erbij.

De tijd kroop als een slak voorbij
met slechts in mijn gedachte
waarom ik hier wil blijven wachten
op de dokter aan mijn zij.

Mijn lichaam dat me telkens zegt
dat alles wat er is geschapen,
een keer, een dag weer in zal slapen
en stil zal worden afgelegd.

Maar hier, de wachtkamer ten spijt,
hier gaan de aardse poorten open
en doen mij straks naar buiten lopen
met alle lak aan eeuwigheid.

Het nieuwe medicijn op het recept,
waar ook een God plezier in schept,
stemt me blij met het consult,
een kinderhand is gauw gevuld.