Lucy Gray

Hoe vaak niet heb ik nog gedacht
waar zij toch was, sweet Lucy Gray,
dat eenzaam kind, dat op de hei
voor altijd maar verdwenen was.

Zo echt, en voorgelezen in de klas,
zag ik haar gaan daar op de hei
als ik 't vers van Wordsworth las
en uit mijn hoofd de regels zei.

Verloren was zij, zoals verhaald,
in wintersneeuw en koude nacht
en nooit te nimmer thuisgebracht
bleef zij voor mij altijd verdwaald.

Totdat ik eens in later jaren
bij het zwerven op een grote hei,
weer aan haar dacht, zoals 'k al zei,
om haar voor altijd te bewaren

en in het heden te hervinden
wat eens verloren is gegaan,
tussen de regels het te vinden
uit een gedicht bijna vergaan.

Een vers over sweet Lucy Gray,
verdwaald en nimmer meer gevonden,
al loopt ze voortaan met me mee.