Post

De brievenbus in zie ik meteen
de envelop die in een hoekje ligt;
wat anders dan een droef bericht
beduidt de rand er grijs omheen.

Vertrouwd al met de eindigheid
verduur ik regelmatig post
van vrienden die al zijn verlost
van ouderdom en eenzaamheid.

Aanvankelijk blijf ik nog kijken
naar poststempel met tijd en stad
vanwaar men het verzonden had
voordat de dood me zou bereiken.

Toch immer weer die aarzeling,
dat drentelen rondom de brief
nog gissend wie, wie zich verhief
boven het lijf als sterfelijk ding.

Met kort daarop de heldendaad,
het openvouwen van de kaart,
het lezen wie er opgebaard
mij deze dag per post verlaat.

De diepe schok van 't eerst verdriet
die grimmig door mijn lichaam jaagt,
doet nu al voelen hoe het knaagt,
't gemis voortaan, en anders niet.