Legpuzzel








Soms vraag ik me terdege af
of alles vaststaat in het leven,
of niets zomaar toevallig is
en lukraak om het even.

In de puzzel van mijn leven
lijken de stukjes soms precies
op een voorbestemd gegeven,
passend in mijn levenslied.

Als ik het raadsel zo bezie,
wil er een landschap bovenkomen
met velden vol vergeet-me-niet,
vervlogen in mijn dromen.

Soms weinig zon in 't hemels blauw,
niet wetend hoe en waar te gaan,
een wereld rillend van de kou
bij 't eenzaam buiten staan.

Maar daarom nu niet meer getreurd,
want volop zijn er stukjes bij
die pronken in het schilderij
met alle schoons mij eens gebeurd.

Behalve iets dat nimmer went:
een legpuzzel niet afgemaakt,
een stukje dat was zoekgeraakt,
alsof ook voorbestemd.

Reacties

  1. Soms is er net dat ene puzzelstukje dat ik niet kan vinden.
    Ooit valt het op zijn plaats, dat weet ik zeker.

    Mooi gedicht.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten