Hoe fraai en stil is het getekend,
zacht gearceerd nog bovendien,
de straat waar bijna niemand gaat,
met potlood waar Caran d' Ache op staat.
Het brengt me thuis bij vele kleuren,
gerangschikt in een doos, een bonte rij
om herfstige dagen op te fleuren
en op te beuren uit een grijs getij.
De tinten van de dag zijn ingehouden,
geen kleur die bovenkomen mag;
maar dan ontlokt het me een lach
te zien hoe 'k toch ermee kan leven.
Want grijp ik naar mijn Caran d' Ache
en kras en kras met hemelblauw,
dan schud ik zonlicht uit mijn mouw
om aan mezelf cadeau te geven.
Ik heb een ander merk:-) maar o, ik word zo blij van al die kleuren.
BeantwoordenVerwijderenIk heb inmiddels een schetsboek en ga er binnenkort mee aan de gang.
(tijd maken)
Mooi gedicht.
Dan zullen je kleuren liedjes zingen, hilly...
BeantwoordenVerwijderen