Herfstblues

Weer zag ik wolken op de vlucht,
al steenkoolgrijs en laaggehangen
in de nog aarzelende najaarslucht,
die mij als altijd doen verlangen

naar dagen rondom huis en haard
waarin naar binnenkeert het leven
en dat, als aan zichzelf gegeven,
gevallen bladeren vergaart,

waaraan 't bestaan, om kort te gaan,
in najaarstij behoefte heeft
om bij de dingen stil te staan,
te vinden wat het leven geeft.

Dan, met de gordijnen eerder dicht,
een boek van gister dat nog open
als een belofte op de tafel ligt -
en de oliestook nog nagelopen,

komt het bij mezelf vaak boven
dat er iets verborgen ligt
in alle herfst bij minderend licht

en dat me steevast doet geloven
in laaggehangen wolken, boven.