Deuntje










Laatst was ik aan het fluiten,
een deuntje voor me uit,
toen ik buitenlopend buiten
keek naar het fluitekruid.

Uitbundig langs de bermen
spreidden ze zich uit,
hun bloemen: witte schermen,
hun geur van fluitekruid.

Eerst dacht ik dat het Mozart was,
een deuntje uit de toverfluit
- maar 't was iets van mezelf,
getoonzet door het fluitekruid.

Lachend van de weersomstuit
bleef ik stil bij deze gein,
dat ik, en niet het fluitekruid,
zo muzikaal kon zijn.

Daarna naar huis gegaan
na een heerlijk dagje buiten,
maar echter naar het deuntje
kon ik wel verder fluiten.

Reacties

Een reactie posten