The girl next door


Wellicht omdat de jaren stijgen
komt het al eens bij me boven,
een lied dat nimmer wilde zwijgen
waardoor ik altijd bleef geloven
als ik mijn hart vanbinnen hoor:
'How can I ignore the girl next door'.

Het paradijs als ik haar zag lopen
en Frank Sinatra 't gevoelig zong
zal mij nog jarenlang doen hopen
op een leven - like a song.

Wonend op Kensington Avenue
number fifty one thirty three,
is 't of ik haar weer voor me zie,
het zuchten van verliefdheid moe.

Zelden wordt 't nog uitgezonden,
het deuntje op de radio,
over twee mensen, slechts verbonden
door een schuchter zacht 'hello'.

Een evergreen hoog door de ether
zo naar me toe - en wie vergeet er
een oud geluk, the girl next door
die altijd onbereikbaar bleef,
maar nu 'k de melodie weer hoor
dicht naast me woont zolang ik leef.


Reacties

  1. Het moment, die ene lach...

    Ja, mooi, een gelukje.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. een gedichtje , na wat struinen op youtube, en na wat meesoezen op oudere liedjes, en ik voelde me in de sfeer, Hilly... en dan melancholiseer ik weer...

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten