Sneeuwwitje














Soms doemt zij op, in glazen kist,
of ik niet groot, volwassen ben,
alsof ik nooit en nimmer wen
aan wat een mens eens heeft gemist.

Een sprookje dat zo'n lange tijd
rondom me is gebleven,
moet iets vertellen uit mijn leven
van een vergane werklijkheid.

En altijd kan ik haar weer zien,
sereen en schoon achter het glas,
sneeuwwitje die gestorven was,
mijn moeder eens voordien.

Nooit is er een prins gekomen
die haar heeft aangeraakt,
vooroverboog en heeft gemaakt
dat ze mij niet werd ontnomen.

Tezamen met de zeven dwergen
leg ik haar in gedachten af
en laat haar rusten in een graf,
diep in mezelf achter de bergen.

Reacties

  1. Een sprookje dat raakt.
    Je zou een prins voor ieder wensen.

    Bijzonder beeld erbij.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. het is er het weer voor, hilly, om te dromen sprookjesgewijs...

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten