Vliegje

Op een middag in de week
lag ik op mijn zetel te kijken
naar een vlieg op het plafond,
hoe haar rusteloos bewegen
mij zo heerlijk boeien kon.
En ik zag mijn eigen wegen
in het leven afgelegd,
sedert ik naar boven keek
toen ik als een kind begon.

Met het lijf ondersteboven
zie 'k ze in de rondte gaan
en 't is moeilijk te geloven
dat ze weet van mijn bestaan:
van mijn klagen en mijn zuchten,
mijn verlangen naar geluk,
van mijn eigen hoge vluchten
en de diepten als ik buk;
van mijn zoeken in de boeken
naar de zin van het bestaan,
van mijn kamer met vier hoeken,
van mijn dromen en mijn waan.

Misschien dat zij met haar verstand
meer inzicht heeft in heel dit leven
dat ik met mijn voorbije jaren
aan levenswijsheid kon vergaren

en nog steeds lig te geloven
- ik beneden en zij boven -
dat ik sinds de dagen in de wieg
meer ben dan een eendagsvlieg.