eenzaam









een eenzaamheid zweeft om me heen,
zelfs als ik onder mensen ben
en velen als een vriend herken;
dan nog voel ik me vaak alleen.

een vreemd, verdrietig fenomeen,
terwijl ik met sociaal gevoel
geboren ben en 't goed bedoel
met al die lieverds om me heen.

mijn lief zegt me ronduit
dat het een mens kan overkomen
die niet ontwaakt is uit zijn dromen
en wreed op deze wereld stuit.

ook noemt zij een gevoeligheid
voor het mysterie van het leven
dat iemand het besef kan geven
hier vreemd te zijn, soms voor altijd.

heel langzaam ga ik het begrijpen
da'k eigenlijk niet eenzaam ben,
maar dat de anderen die ik ken
als mens een beetje moeten rijpen

om bij het kijken in mijn ogen
iets van mezelf te kunnen zien,
de vogel die kwam aangevlogen,
zo heel alleen als ik misschien.

Reacties

Een reactie posten