l'âme des poètes



longtemps, longtemps, longtemps
après que les poètes ont disparus,                            
leurs chansons courent encore
dans les rues...

telkens ik zoiets weer hoor,
de klank van deze melodie,
een lied zo oud en zo vergeten,
en zingt hij mij de woorden voor
- Trenet - dan is het weer alsof ik zie
en door de jaren heb geweten

dat dichters nooit, jamais vergaan
en dat hun woorden op akkoorden
diep in ons hart geschreven staan.

zo ook bij hem, wanneer zijn stem
mij voert tot aan de dreven
waar zangers pur sang dichters zijn
met teksten zelf geschreven,

waar het chanson voorgoed bezingt
iets van de ziel, alsof het klinkt
niet van een plaat uit vroeger jaren,
niet grijsgedraaid om te bewaren,

maar als een lied dat niet vergaat
en men gewoon nog fluit op straat.

Reacties

  1. De ziel van de dichter vertaald naar, in een lied.

    (ik kende het lied en de zanger niet, even opgezocht...)

    Dank voor het delen.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. een heerlijk man, Hilly, Trenet... misschien ken je zijn 'La Mer'...

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten