aan een Bloem

Er zijn dagen in mijn leven
dat ik alles laat voor wat het is.
goedgemutst en zonder zorgen,
geen gepieker over morgen,
loop ik vrij, zonder exploten,
met wat zonnesaus overgoten.

Al mijn plannen laten varen,
met de toekomst heerlijk zoek,
en ’t verleden, al de jaren,
weer een dik, gesloten boek.

Geen gedachten in mijn hoofd
of iets anders dat me stoort,
niets waarin een mens gelooft,
geen gedicht, geen enkel woord.

Toch schoot me nog iets te binnen,
doelloos gaande in een straat:

Een gedicht van J.C. Bloem –
met de bekende, gouden zinnen
die liepen door de Dapperstraat.
Domweg gelukkig, is wat er staat.
Vandaar dat ik het noem.