de nachtwacht

mijn gedichten werden weer dichtgeklapt,
(ach onopgelost geheim),
straks glijdt de nacht weer uit
op een ongeschreven rijm

de cijfers van mijn klok
rennen naar een nieuwe kaap,
en ik draai nog steeds vergeefs
de woordenmolen van de slaap

de lucht gonsde van gewemel,
plasma onder een microscoop.
o magnetisme der sterren,
'k voel me minder serum, meer microob.

Reacties

  1. dan ben je in ieder geval toch een goedaardig microobje....dus ga en vermenigvuldig u :-)
    weer super gedicht!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. ik ga en vermenigdubbel me nu, des nachts!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. achter de horizon zullen woorden zweven
    misschien, misschien komen ze tot leven
    ik schrijf het geheim naar de sterrenlucht
    dicht, dicht mijn tijd met een zucht.

    een nachtelijk beleven en zien wat komt...

    BeantwoordenVerwijderen
  4. laat mijn nachten dan voor jou zijn hilly!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten