oude beelden









weg met al het bebloede,
ze rekken hem uit op het kruis;
een nieuwe, woestere woede
houdt op zijn lichaam huis.

ze hangen erover, gebogen
naar de handen en voet bij voet.
ze heffen hun hamers omhoog en
slaan en raken verwoed.

zijn spieren en pezen scheuren,
bloed spat zijn aders uit.
ze slaan met kortere beurten
en treffen in scherper geluid.

nu is hij vastgeklonken.
het kruis rijst hoog. het staat.
het kijkt maar hij is dronken,
van liefde zonder maat.

Reacties

  1. ik weet, hilly, dit is geen klassiek paasdicht. het klinkt hard en realistisch. maar het ging er wreed aan toe toen. met het slot dacht ik 'de pijn' te verzachten.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten