azuur

ha, dit jeugdelijk buitelen van de golven
als jonge dieren. paardeharen meeuwen-
eieren van zeegras stuiven onder
water. schuim spat aan de randen op tot
rechtopstaande hengsels van boodschappen-
manden. nesten van draden en mengsels
van dauw en zeekristallen, zoals die op
een huid zijn afgezet aan haren, waaien
van de gekuifde lopers alsof ze ruiven
met regenbogen waarvan het puurste

blauw zich delen gaat tot de zee azuur is
en van een door de lucht gesmeed en
door de wind in vorm geslagen
violet. en onder dit alles het druppelen,
en murmelen, het vermurwende,
de angstige verrukking, het gelukkige,
tot het heerlijke, golvende blauw de
soepelste stof wordt die ooit ontstond
en kleur werd voor het lichaam van een
vrouw, die men ooit uitvond voor jou.

Reacties

  1. Dat blauw, haast onnoemelijk.
    Het is jou gelukt.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. ja hilly, maar het is al een poos geleden dat ik zulks blauw zag... ;-) fijne zondag nog!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten