tijd

nu regent het sekonden
binnen de vlaag van de tijd,
daarrond de kleine zonden
van rusteloze eeuwigheid.

soms schieten ze in vlagen
door mijn gemoed op wereldreis,
mijn woorden brengen 't jagen
een ogenblik van de wijs.

een ijl hangend vraagstuk
wordt mijn ontelbare tijd,
een wolk in het waagstuk
van mijn overhaastigheid.

Reacties

  1. onrust lijkt op steeds weer herbeginnen, terwijl je de tijd telt ....nou ja, ik mijmer maar ....mooi intrigerend gedicht

    BeantwoordenVerwijderen
  2. ik mijmer graag met je mee, k. tellend en tikkend. wachtend op...

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten