wendingen

een schelp
gaat dicht,
mijn luide mond
moet zich bezinnen;
ik zal
van voorafaan beginnen,
bij de wortels
van 't gedicht.

er is het zand
in het gewricht,
er is
het denkende beminnen,
er is
het diep ontginnen
van schaduwen
in het licht.

het woord
werd schicht,
en vleugelen
en vinnen.
mijn blik
keert zich naar binnen,
los van anker
en gewicht.