gedachte

hebben dan de sterren
de eerste dag
waarop ik gulzig
in het leven beet
zich afgewend
dat ik het licht niet ken

werden mijn handen
de eerste dag
waarop ik zingend
naar de bloemen greep
tot klauw misvormd
dat ik geen strelen ken
mijn lippen
de eerste dag
waarop ik hoopvol
naar het spreken zocht
met gal gezalfd
dat ik uw woord beken

ik heb het vuur gedoofd
dat lonkend op mijn kimmen stond
de vrouw vermoord
die blond in mijn omhelzing lag
mijn droom onteerd
die duidend in mijn stamelen sprak