herfst 2002

het is een late herfst. bladeren vallen
spaarzaam. de zon blijft krachtig schijnen,
maar woorden zeggen dat het fel verdwijnen
snel dichtbij komt. dit geldt voor ons allen:

zoals een brede weg zich kan versmallen,
het open landschap betovert tot kleine,
intieme, soms bedreigende terreinen,
een babbelende beek, vervallen stallen.

en jij die jaargetijden lang zonlicht
liefhad, de wegen over grenzen heen
volgde, ver, naar eeuwig stromend leven

weet nu vlakbij gehoor te moeten geven
aan een stem die je nooit meer alleen
kan laten, zelfs met winterluiken dicht.

Reacties