even de man - trilogie deel 3

Ze bezwoer mij
haar vijand te blijven
ondanks alles
ondanks niets

geen enkel gedicht aan haar
en haar soortgenoten
zal ooit nog geldig zijn

en ik te eerlijk om zachtzinnig
dit zeg ik nu

keert de steenbok steeds
naar de keerkring weer
stotend zijn hoornen
tot bloedens toe

warm is de humus
dekkend de aarde
veilig het oerwoud
scherp je nagels
nat je mond
je borsten
een hard kuras

ik kan alleen nog blaffen
alleen nog naar je gapen
je loopt me na
als een uitverkoop
een gekwetste antiloop

eigenlijk ben je goed en waard
sla op mijn ontaard gezicht
ik zal het misschien morgen
voelen
ik zal vanzelf lachen
ik zal mij haat toedragen
zoals de kreupele zijn lichaam

je verliest je tijd je gevoel
voor leven je mooie hals
mijn herinnering
je stelt je te leur
zonder doel

veracht me maar schat
je hoger dan mij

ik ben de schoft
ik loop, loop weer
alleen en verteder je.

Reacties

  1. ik zou willen dat ik ooit zo kon schrijven....prachtig deze wirwar...zo aards...wie draagt wat ...

    BeantwoordenVerwijderen
  2. julius, kerima, hoe wirrend en warrend deze woordekens schijnen, mijn liefdesperikels door de jaren heen... en weet je, jullie maken lieflijker, en schoonder verzekijns... zeker weten!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten