een koud vuur

ik weet nog welk vers ik schreef
toen ik door mijn vensterraam
naar haar naderende lichten keek.

handen op het blad dat het kletste.
trap af - haast geen tree geraakt.
haar gekust, zoals zo vaak.

ze kuste me niet, vreemd genoeg.
vroeg om kauwgom. 'heb
al de hele dag zo'n rare smaak'.

'ga mee naar boven', zei ze,
nam mijn hand. ging zitten
op de rand van mijn bed.

ze begon en ik -
mijn bloed ging gloeien
maar mijn vel bevroor.

Reacties

  1. mijn bloed ging gloeien en mijn vel bevroor , wat een verrassende tegenstelling ....

    BeantwoordenVerwijderen
  2. dank je merel. en toch is het zo geschied, dacht ik toch,a l een poosje geleden...
    dank je voor het lezen! w.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten