zelfschets

Ik probeer te peilen naar de woorden zelf,
waar denken ophoudt, de riten en sagen
der klanken gans verstild zijn, wilde vlagen
tot rust gebracht. ik denk na nu, delf en delf

tot waar de wortels van de tijd niet reiken,
geen muze doordringt in de avondwind.
ik schrijf nu waar het murmelen begint
van bronnen uit onzichtbare rijken

en daar misschien aan verzen bouw,
van kunst en poëzie vervuld maar afgesneden,
in pijn en lach, verraad en trouw.

mijn pen zoekt nu mijn zwakke handen,
naar liefdeswoorden en een dood in vrede.
dié woorden zullen niet met mij verzanden.